Pisanie wspomagane

Pisanie wspomagane, znane również jako Komunikacja Wspomagana (Facilitated Communication, FC), to wysoce kontrowersyjna i powszechnie zdyskredytowana technika, która była kiedyś promowana jako metoda pomagająca osobom z poważnymi zaburzeniami komunikacji, w tym autyzmem, w komunikowaniu się. W FC, facilitator wspiera dłoń lub ramię osoby niewerbalnej, aby pomóc jej pisać na klawiaturze lub wskazywać litery, słowa lub symbole. FC została opracowana w latach 70. przez Rosemary Crossley w Australii i zyskała popularność w Stanach Zjednoczonych w latach 90., głównie dzięki pracy Douglasa Biklena na Uniwersytecie Syracuse.

Technika miała na celu zapewnienie głosu osobom, które uważano za posiadające nienaruszone zdolności intelektualne, ale niezdolne do komunikowania się z powodu zaburzeń motorycznych lub sensorycznych. Wiele rygorystycznych badań naukowych wykazało, że wiadomości generowane za pomocą FC są często kontrolowane przez facilitatora, a nie przez osobę z autyzmem. Kiedy przeprowadzano kontrolowane testy (w których facilitator nie był świadomy pytań lub informacji), osoby, którym pomagano, nie były w stanie generować dokładnej lub znaczącej komunikacji. Stosowanie FC doprowadziło do poważnych problemów etycznych, w tym fałszywych oskarżeń o nadużycia, które wyrządziły ogromne szkody rodzinom i opiekunom.

Główne organizacje, w tym Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne (APA), Amerykańskie Stowarzyszenie Logopedów i Audiologów (ASHA) oraz Międzynarodowe Stowarzyszenie Analizy Zachowania (ABAI), wydały oświadczenia przeciwko stosowaniu FC ze względu na brak wiarygodności i potencjalne szkody. Zaleca się alternatywy, takie jak urządzenia wspomagające i alternatywne komunikowanie się (Augmentative and Alternative Communication, AAC), terapia mowy oraz oparte na dowodach interwencje behawioralne, aby pomóc osobom z autyzmem w poprawie ich umiejętności komunikacyjnych.