Metoda Stymulacji Mózgu (BSM)

Metody stymulacji mózgu to innowacyjne podejścia badane w leczeniu autyzmu. Metody te obejmują bezpośrednią lub pośrednią stymulację mózgu w celu wpływania na aktywność neuronalną i poprawę różnych objawów związanych z autyzmem. Dwie najczęstsze formy terapii stymulacji mózgu w autyzmie to przezczaszkowa stymulacja magnetyczna (Transcranial Magnetic Stimulation, TMS) i przezczaszkowa stymulacja prądem stałym (Transcranial Direct Current Stimulation, tDCS). TMS wykorzystuje pola magnetyczne do indukowania prądów elektrycznych w określonych obszarach mózgu. Polega na umieszczeniu cewki na skórze głowy, która generuje pole magnetyczne przenikające przez czaszkę i stymulujące aktywność neuronalną. tDCS wykorzystuje niski prąd elektryczny dostarczany przez elektrody umieszczone na skórze głowy w celu modulowania aktywności neuronów. Zmienia pobudliwość neuronów, czyniąc je bardziej lub mniej skłonnymi do wyładowań i promując plastyczność neuronalną. Aktywowane obszary są związane z funkcjami poznawczymi i interakcjami społecznymi. Wstępne badania nad TMS i tDCS wykazały obiecujące wyniki w poprawie różnych objawów autyzmu. Jednak wyniki są wstępne i wymagają dalszej walidacji.

Wiele badań ma małe próby, co utrudnia uogólnienie wyników. Większość badań koncentruje się na krótkoterminowych efektach, z ograniczonymi danymi na temat długoterminowych wyników i bezpieczeństwa. Długoterminowe efekty i trwałość poprawy obserwowanej przy stymulacji mózgu nie są dobrze poznane. Długoterminowe bezpieczeństwo i potencjalne skutki uboczne wymagają dalszych badań. Metody stymulacji mózgu, takie jak przezczaszkowa stymulacja magnetyczna (TMS) i przezczaszkowa stymulacja prądem stałym (tDCS), oferują obiecujące możliwości poprawy objawów autyzmu, szczególnie w obszarach umiejętności społecznych, funkcji poznawczych i regulacji zachowania. Jednak obecne dowody są wstępne i potrzebne są dalsze badania w celu ustalenia długoterminowej skuteczności i bezpieczeństwa. Rodziny i opiekunowie powinni skonsultować się z pracownikami służby zdrowia, aby zbadać te opcje jako część szerszego, opartego na dowodach planu leczenia autyzmu.