Terapia Głębokiego Nacisku

Terapia Głębokiego Nacisku (Deep Pressure Therapy) to podejście terapeutyczne stosowane w celu pomocy osobom z zaburzeniami przetwarzania sensorycznego, w tym autyzmem. Polega na stosowaniu mocnego, kontrolowanego nacisku na ciało, co może mieć uspokajające i organizujące działanie na układ nerwowy. Nacisk ten może być dostarczany poprzez różne techniki, w tym masaż, koce obciążeniowe lub kompresję ciała. Uważa się, że głęboki nacisk pomaga regulować sensoryczny układ nerwowy poprzez dostarczanie informacji proprioceptywnych, które mogą być kojące i uziemiające.

Uważa się, że terapia ta aktywuje przywspółczulny układ nerwowy, promując relaksację i redukując stres. Może być stosowana na cztery różne sposoby. 1) Koce wypełnione materiałami takimi jak koraliki lub granulki, zapewniające stały, równomierny nacisk na całe ciało, stosowane podczas snu lub odpoczynku. 2) Kamizelki kompresyjne, które wywierają delikatny, równomierny nacisk na tułów. Można je nosić podczas codziennych czynności. 3) Masaż i dotyk głębokiego nacisku, czyli techniki manualne, takie jak masaż, ściskanie lub mocny dotyk, które mogą być stosowane w celu dostarczenia głębokiego nacisku, oraz 4) Aktywności proprioceptywne, takie jak pchanie z oporem, wspinanie się lub skakanie. Skuteczność terapii głębokiego nacisku może się znacznie różnić w zależności od osoby. Niektórzy mogą uznać ją za bardzo korzystną, podczas gdy inni mogą nie doświadczyć znaczących ulepszeń lub nawet uznać ją za awersyjną. Istnieją bardzo ograniczone dowody na jej skuteczność i nie jest to interwencja oparta na dowodach. Chociaż istnieje wiele anegdotycznych doniesień i kilka badań popierających terapię głębokiego nacisku, potrzebne są bardziej rygorystyczne, zakrojone na szeroką skalę badania, aby w pełni potwierdzić jej skuteczność i zrozumieć jej mechanizmy.