Metoda Millera

„Metoda Millera” zazwyczaj odnosi się do podejścia stosowanego w leczeniu dzieci z zaburzeniami rozwojowymi, szczególnie autyzmem. Opracowana przez dr. Arnolda Millera i Eileen Eller-Miller, metoda kładzie nacisk na zwiększenie zdolności dziecka do interakcji z otoczeniem oraz poprawę jego umiejętności społecznych, komunikacyjnych i poznawczych. Jednym z narzędzi Metody Millera jest „Podwyższony Kwadrat”, struktura, która pomaga dzieciom ćwiczyć planowanie motoryczne, świadomość przestrzenną i rozwiązywanie problemów. Kwadrat jest podniesiony nad ziemię, a dzieci są zachęcane do poruszania się po nim, przechodzenia nad przeszkodami i poruszania się w przestrzeni. Dowody popierające Metodę Millera są słabe, z kilkoma anegdotycznymi doniesieniami sugerującymi pozytywne wyniki, metodzie brakuje dowodów naukowych.