Terapia wzroku

Terapia wzroku to rodzaj leczenia stosowany w celu poprawy umiejętności wzrokowych i rozwiązania problemów ze wzrokiem, takich jak ustawienie oczu, śledzenie, ogniskowanie i koordynacja. Jest często stosowana w przypadku schorzeń takich jak zez (strabismus), niedowidzenie (amblyopia) i inne problemy z widzeniem obuocznym. Niektórzy praktycy zalecają jej stosowanie w leczeniu autyzmu, sugerując, że terapia wzroku może pomóc w problemach z przetwarzaniem wzrokowym, integracją sensoryczną, a nawet objawami behawioralnymi. Jednak dowody naukowe potwierdzające terapię wzroku w autyzmie są ograniczone i kontrowersyjne.
Terapia wzroku obejmuje ćwiczenia i aktywności mające na celu poprawę zdolności oczu do współpracy i przetwarzania informacji wzrokowych. Często obejmuje stosowanie soczewek, pryzmatów, filtrów i programów komputerowych. Badania naukowe dotyczące skuteczności terapii wzroku specjalnie w przypadku autyzmu są bardzo ograniczone. Większość istniejących badań jest mała, brakuje im rygorystycznej metodologii lub mają charakter anegdotyczny. Niektórzy zwolennicy twierdzą, że terapia wzroku może pomóc w trudnościach z przetwarzaniem wzrokowym, które mogą przyczyniać się do problemów behawioralnych w autyzmie, takich jak słaby kontakt wzrokowy lub trudności z orientacją przestrzenną. Jednak te twierdzenia nie są dobrze poparte badaniami naukowymi.
Terapia wzroku może być czasochłonna i kosztowna, a sesje często wymagane są przez kilka miesięcy lub nawet lat. Biorąc pod uwagę ograniczone dowody na jej skuteczność w autyzmie, może to nie być najlepsze wykorzystanie zasobów. Terapia wzroku jest dobrym rozwiązaniem, gdy występują problemy z oczami, takie jak zez (strabismus), niedowidzenie (amblyopia) i inne problemy z widzeniem obuocznym. Proponowanie terapii wzroku jako sposobu na poprawę kontaktu wzrokowego, promowanie kontaktów społecznych, czytania, funkcji poznawczych i innych podstawowych objawów autyzmu można uznać za oszustwo.