Hormon wzrostu

Hormon wzrostu (GH) jest hormonem peptydowym, który odgrywa kluczową rolę w regulacji wzrostu, metabolizmu i rozwoju u dzieci i dorosłych. W kontekście medycznym terapia hormonem wzrostu jest powszechnie stosowana w leczeniu zaburzeń wzrostu, takich jak niedobór hormonu wzrostu (GHD) i stanów takich jak zespół Turnera lub zespół Pradera-Williego. Jednak rośnie zainteresowanie i spekulacje na temat tego, czy hormon wzrostu mógłby mieć potencjalne korzyści dla dzieci z autyzmem, szczególnie w zakresie poprawy funkcji mózgu, zachowania lub wyników rozwojowych.
Niektórzy badacze uważają, że ponieważ GH może wpływać na wzrost mózgu i rozwój poznawczy, może pomóc w poprawie niektórych objawów autyzmu, szczególnie związanych z funkcjami poznawczymi lub rozwojem społecznym. Istnieje bardzo niewiele badań bezpośrednio badających stosowanie terapii hormonem wzrostu u dzieci z autyzmem. Większość badań koncentruje się na terapii GH u dzieci z niedoborem hormonu wzrostu lub innymi stanami genetycznymi, które mogą być związane z objawami podobnymi do autyzmu (np. zespół Pradera-Williego).
Niektóre wczesne badania nad IGF-1 wykazały potencjalne korzyści u dzieci z zespołem Phelan-McDermid, stanem genetycznym związanym z autyzmem. Badania te sugerują, że IGF-1 może poprawić zachowania społeczne i umiejętności językowe u dzieci z tym stanem, ale badania te ograniczają się do bardzo specyficznych podtypów genetycznych autyzmu i nie mają zastosowania do wszystkich dzieci z autyzmem. Terapia GH może mieć skutki uboczne, szczególnie gdy jest stosowana nieodpowiednio lub u osób, które nie mają niedoboru GH. Typowe skutki uboczne obejmują bóle stawów, zatrzymywanie płynów, zwiększone ryzyko cukrzycy i potencjalne problemy ze wzrostem kości.
Długoterminowe bezpieczeństwo terapii hormonem wzrostu, zwłaszcza gdy jest stosowana u dzieci bez wyraźnych wskazań medycznych, nie jest dobrze poznane. Niektóre badania sugerują, że długoterminowa terapia GH może zwiększać ryzyko wystąpienia niektórych nowotworów lub zaburzeń metabolicznych, chociaż jest to nadal przedmiotem badań. Podawanie hormonu wzrostu dzieciom z autyzmem, u których nie zdiagnozowano niedoboru GH lub pokrewnego stanu, budzi obawy etyczne. Terapia GH jest droga, inwazyjna (obejmująca regularne zastrzyki) i wiąże się z ryzykiem, które może przewyższać potencjalne, spekulatywne korzyści.