Metoda Option

Sama Metoda Option nie jest specjalnie zaprojektowana jako bezpośrednia interwencja w autyzmie. Jednak jej zasady są zintegrowane z Programem Son-Rise, który jest podejściem do leczenia autyzmu opracowanym przez Kaufmanów dla ich syna Rauna, u którego zdiagnozowano ciężki autyzm. Program Son-Rise zawiera elementy Metody Option, aby stworzyć wspierające i akceptujące środowisko dla dzieci z autyzmem. Program Son-Rise to metoda leczenia i edukacji autyzmu, opracowana przez Barry'ego i Samahrię Kaufmanów w latach 70. dla ich syna, Rauna, u którego zdiagnozowano ciężki autyzm. Program opiera się na zasadach bezwarunkowej miłości, akceptacji i metodologii skoncentrowanej na dziecku. Skupia się na budowaniu relacji i umiejętności komunikacyjnych poprzez zabawę i interakcje społeczne. Program kładzie nacisk na podążanie za inicjatywą dziecka, dołączanie do jego aktywności i wykorzystywanie jego zainteresowań jako podstawy do nauki i interakcji. Program zaleca stworzenie wolnej od rozpraszaczy, bezpiecznej przestrzeni (zwanej „pokojem zabaw”), w której dziecko czuje się komfortowo i zaangażowane.

Praktycy i rodzice są zachęcani do akceptowania i przyjmowania zachowań i cech dziecka bez osądzania.
Gdy dziecko angażuje się w powtarzalne lub samostymulujące zachowania (stimming), opiekunowie są zachęcani do przyłączania się do tych aktywności. To podejście ma na celu zbudowanie relacji i zaufania.
Aktywności i interakcje są projektowane tak, aby były wysoce motywujące dla dziecka, wykorzystując jego zainteresowania do zachęcania do komunikacji i zaangażowania społecznego.
Program ceni elastyczność i spontaniczność w reakcjach na działania dziecka, sprzyjając naturalnej i przyjemnej interakcji.
Rodzice są postrzegani jako główni facilitatorzy rozwoju swojego dziecka i są mocno zaangażowani w realizację programu.

Program Son-Rise nie został rygorystycznie przebadany w taki sam sposób jak niektóre inne interwencje w autyzmie i istnieją ograniczone dowody empiryczne potwierdzające jego skuteczność.
Program wymaga znacznego nakładu czasu i wysiłku ze strony rodziców i opiekunów, co może nie być wykonalne dla wszystkich rodzin.
Niektórzy specjaliści argumentują, że techniki programu, takie jak przyłączanie się do powtarzalnych zachowań, nie są zgodne z praktykami opartymi na dowodach, które mają na celu redukcję tych zachowań.