Synchronizacja rytmiczna

Synchronizacja rytmiczna (ang. rhythmic entrainment) polega na dostosowaniu wewnętrznych rytmów jednostki do zewnętrznych sygnałów rytmicznych. Proces ten może wpływać na funkcje fizjologiczne, takie jak tętno, wzorce ruchowe i aktywność fal mózgowych. W kontekście autyzmu, synchronizacja rytmiczna zazwyczaj wykorzystuje ustrukturyzowane bodźce rytmiczne – takie jak muzyka, metronomy lub bębny – w celu wspierania koordynacji ruchowej, zaangażowania społecznego i regulacji emocjonalnej. Chociaż stosowanie muzyki i rytmu w terapii wykazało pewne korzyści w zakresie koordynacji i regulacji emocjonalnej, specyficzne dowody dla autyzmu w odniesieniu do tego rodzaju ustrukturyzowanej interwencji są ograniczone i niejednoznaczne. Obecne badania wykazują mieszane wyniki i brakuje rozległych, dobrze kontrolowanych badań. W przypadkach, gdy podstawy interwencji muzycznych i rytmicznych są wykorzystywane do sprzedaży interwencji i produktów, takich jak te promowane przez metodę Tomatisa i Interactive Metronome, osoby z autyzmem i ich rodziny muszą zachować szczególną ostrożność, aby nie paść ofiarą oszustwa. Terapie rytmiczne i muzyczne nie powinny być zawyżone cenowo ani obiecywać szybkich i ogólnych rezultatów, a materiały i urządzenia potrzebne do tego typu interwencji są zawsze przystępne cenowo i łatwe do nabycia, bez konieczności zakupu od tych samych osób lub firm oferujących interwencję.