Rolfing/Integracja Strukturalna

Rolfing, znany również jako Integracja Strukturalna, to rodzaj pracy z ciałem, który ma na celu poprawę postawy, ruchu i ogólnego ułożenia fizycznego poprzez manipulację głębokich tkanek i uwalnianie powięzi. Opracowany przez Idę Rolf, Rolfing koncentruje się na reorganizacji tkanki łącznej ciała (powięzi), aby poprawić równowagę strukturalną i funkcję. Chociaż jest stosowany głównie w leczeniu problemów mięśniowo-szkieletowych, niektórzy praktycy badali jego zastosowanie u osób z autyzmem. Istnieją ograniczone badania naukowe dotyczące skuteczności Rolfingu specjalnie w przypadku autyzmu. Większość dostępnych badań koncentruje się na ogólnych problemach mięśniowo-szkieletowych, a nie na autyzmie, a dowody potwierdzające jego korzyści w przypadku autyzmu są skąpe. Istniejące badania nie dostarczają solidnych ani rozstrzygających dowodów na to, że Rolfing ma znaczący wpływ na podstawowe objawy autyzmu, takie jak trudności w komunikacji społecznej, powtarzalne zachowania lub problemy z przetwarzaniem sensorycznym. Rolfing obejmuje manipulację głębokich tkanek, która może być fizycznie intensywna. U dzieci z autyzmem, które mogą mieć podwyższoną wrażliwość lub problemy z przetwarzaniem sensorycznym, ta intensywność może potencjalnie prowadzić do dyskomfortu lub stresu. Sesje Rolfingu mogą być kosztowne, a bez jasnych dowodów na skuteczność w przypadku autyzmu, inwestowanie w tę terapię może nie być najlepszym wykorzystaniem zasobów. Gdy metoda Rolfingu jest oferowana jako interwencja na podstawowe objawy autyzmu, można to uznać za oszustwo. Metoda Rolfingu jest czasami oferowana jako uzupełnienie terapii czaszkowo-krzyżowej, zobacz wpis "terapia czaszkowo-krzyżowa".