Terapia głębokim uciskiem

Terapia głębokim uciskiem to podejście terapeutyczne stosowane w celu pomocy osobom z zaburzeniami przetwarzania sensorycznego, w tym z autyzmem. Polega na stosowaniu mocnego, kontrolowanego ucisku na ciało, co może mieć uspokajający i organizujący wpływ na układ nerwowy. Ucisk ten może być zapewniany za pomocą różnych technik, w tym masażu, koców obciążeniowych lub kompresji ciała. Uważa się, że głęboki ucisk pomaga regulować sensoryczny układ nerwowy, dostarczając informacji proprioceptywnych, które mogą być kojące i uziemiające.
Uważa się, że terapia ta aktywuje przywspółczulny układ nerwowy, promując relaksację i redukując stres. Może być stosowana na cztery różne sposoby. 1) Koce wypełnione materiałami, takimi jak koraliki lub granulki, zapewniające stały, równomierny ucisk na całe ciało, stosowane podczas snu lub odpoczynku. 2) Kamizelki kompresyjne, które wywierają delikatny, równomierny ucisk na tułów. Można je nosić podczas codziennych czynności. 3) Masaż i dotyk głębokiego ucisku, to techniki manualne, takie jak masaż, ściskanie lub mocny dotyk, które można stosować w celu zapewnienia głębokiego ucisku, oraz 4) Aktywności proprioceptywne, takie jak pchanie z oporem, wspinanie się lub skakanie.
Skuteczność terapii głębokim uciskiem może się znacznie różnić w zależności od osoby. Niektórzy mogą uznać ją za bardzo korzystną, podczas gdy inni mogą nie doświadczyć znaczących ulepszeń lub nawet uznać ją za awersyjną. Istnieje bardzo ograniczona ilość dowodów na jej skuteczność i nie jest to interwencja oparta na dowodach. Chociaż istnieje wiele anegdotycznych relacji i kilka badań popierających terapię głębokim uciskiem, potrzebne są bardziej rygorystyczne, zakrojone na szeroką skalę badania, aby w pełni potwierdzić jej skuteczność i zrozumieć jej mechanizmy.