Vivitrol

Vivitrol to nazwa handlowa naltreksonu, preparatu o przedłużonym uwalnianiu tego leku. Naltrekson jest stosowany głównie w leczeniu uzależnienia od opioidów i alkoholu poprzez blokowanie wpływu tych substancji na mózg. Chociaż sam Vivitrol nie jest specjalnie wskazane dla osób ze spektrum autyzmu, naltrekson był badany w badaniach jako potencjalne leczenie niektórych objawów związanych z autyzmem. Jednak dowody popierające jego stosowanie w tym celu są bardzo ograniczone. Naltrekson był pierwotnie stosowany w leczeniu uzależnienia od heroiny i alkoholu. Po raz pierwszy został przetestowany jako terapia zachowań autoagresywnych u osób z autyzmem w połowie lat 80. w Stanach Zjednoczonych. Naltrekson jest dostępny w formie doustnej oraz jako zastrzyk o przedłużonym uwalnianiu (Vivitrol), który zazwyczaj podaje się raz w miesiącu.
Jedna z teorii sugeruje, że niektóre osoby z autyzmem mogą mieć podwyższony poziom endogennych opioidów (endorfin) w mózgu, co mogłoby przyczyniać się do zachowań takich jak samookaleczenia lub powtarzalne działania. Blokując receptory opioidowe, naltrekson teoretycznie mógłby zmniejszyć te zachowania, normalizując działanie endogennych opioidów. Niektórzy badacze spekulowali, że naltrekson mógłby zmniejszyć nadpobudliwość, samookaleczenia lub agresję u osób z autyzmem, chociaż dokładny mechanizm tych efektów nie jest dobrze poznany. Badania nad naltreksonem w autyzmie dały mieszane wyniki. Niektóre wczesne badania sugerowały, że może on zmniejszyć pewne trudne zachowania, takie jak samookaleczenia lub agresja, u podgrupy osób z autyzmem. Jednak te efekty były ogólnie skromne i niespójne w różnych badaniach.
Kilka badań wskazało, że naltrekson może zmniejszyć zachowania autoagresywne u niektórych dzieci z autyzmem, ale wyniki nie były solidne ani szeroko replikowane.