Optometria behawioralna

Optometria behawioralna to dziedzina optometrii, która koncentruje się na tym, jak umiejętności wzrokowe oddziałują na zachowanie i uczenie się. Zwolennicy twierdzą, że optometria behawioralna może poprawić różne problemy wzrokowe i rozwojowe u dzieci ze spektrum autyzmu, takie jak kontrola ruchów oczu, percepcja wzrokowa i koordynacja wzrokowo-ruchowa. Jednak dowody naukowe potwierdzające skuteczność optometrii behawioralnej w leczeniu objawów związanych z autyzmem są ograniczone.
Istnieje niewiele badań naukowych, które konkretnie oceniają skuteczność optometrii behawioralnej w autyzmie. Większość badań nad optometrią behawioralną koncentruje się na ogólnych problemach przetwarzania wzrokowego lub trudnościach w uczeniu się, a nie na autyzmie. Większość poparcia dla optometrii behawioralnej w autyzmie pochodzi ze studiów przypadków lub doniesień anegdotycznych, w których rodzice lub praktycy zgłaszają poprawę zachowania lub uczenia się. Terapia wzroku często obejmuje wiele sesji przez długi czas, co może być kosztowne dla rodzin. Zaangażowanie finansowe i czasowe może nie być uzasadnione, biorąc pod uwagę ograniczone dowody na jej skuteczność w autyzmie.