Polisensoryczna stymulacja prenatalna i wczesna stymulacja

Stymulacja polisensoryczna odnosi się do interwencji, które angażują wiele zmysłów (takich jak wzrok, słuch, dotyk, smak i ruch) w celu promowania rozwoju mózgu i poprawy przetwarzania sensorycznego. Programy stymulacji prenatalnej i wczesnego dzieciństwa mają na celu wzmocnienie rozwoju dziecka poprzez narażenie go na różnorodne bodźce sensoryczne we wczesnych stadiach życia. Niektórzy badacze i klinicyści sugerują, że wczesna stymulacja, w tym podejścia prenatalne, może mieć potencjalne korzyści dla rozwoju mózgu i przetwarzania sensorycznego, co może być istotne dla dzieci zagrożonych autyzmem. Stymulując wiele zmysłów, podejście to ma na celu promowanie plastyczności mózgu, szczególnie w krytycznych okresach wczesnego rozwoju mózgu, kiedy mózg jest bardziej podatny na bodźce sensoryczne. Istnieją ograniczone bezpośrednie badania popierające prenatalną stymulację polisensoryczną jako interwencję mającą na celu zapobieganie lub łagodzenie autyzmu. Większość badań dotyczących interwencji sensorycznych koncentruje się na interwencjach postnatalnych dla dzieci z ciężkimi zaburzeniami komunikacji. Chociaż programy wczesnej stymulacji mają potencjalne korzyści dla ogólnego rozwoju mózgu, twierdzenie, że mogą bezpośrednio wpływać na wyniki autyzmu, nie jest poparte mocnymi dowodami.