Insulinopodobny czynnik wzrostu IGF-1

IGF-1 to hormon, który jest wytwarzany głównie w wątrobie w odpowiedzi na stymulację hormonem wzrostu (GH). Uczestniczy w promowaniu wzrostu komórek, naprawy tkanek i neuroplastyczności. Pojawia się rosnące zainteresowanie potencjalną rolą IGF-1 w leczeniu pewnych aspektów autyzmu, szczególnie u dzieci z określonymi schorzeniami genetycznymi związanymi z autyzmem, takimi jak zespół Phelana-McDermida i zespół Retta. Hormon wzrostu (GH) to hormon peptydowy, który odgrywa kluczową rolę w regulacji wzrostu, metabolizmu i rozwoju u dzieci i dorosłych. W kontekstach medycznych terapia hormonem wzrostu jest powszechnie stosowana w leczeniu zaburzeń wzrostu, takich jak niedobór hormonu wzrostu (GHD) oraz schorzeń, takich jak zespół Turnera lub zespół Pradera-Williego. Istnieje jednak rosnące zainteresowanie i spekulacje, czy hormon wzrostu mógłby mieć potencjalne korzyści dla dzieci z autyzmem, szczególnie w zakresie poprawy funkcji mózgu, zachowania lub wyników rozwojowych. Niektórzy badacze uważają, że ponieważ GH może wpływać na wzrost mózgu i rozwój poznawczy, może pomóc w poprawie niektórych objawów autyzmu, szczególnie związanych z funkcjami poznawczymi lub rozwojem społecznym. Istnieje bardzo niewiele badań bezpośrednio badających stosowanie terapii hormonem wzrostu u dzieci z autyzmem. Większość badań koncentruje się na terapii GH u dzieci z niedoborem hormonu wzrostu lub innymi schorzeniami genetycznymi, które mogą być związane z objawami podobnymi do autyzmu (np. zespół Pradera-Williego).

Niektóre wczesne badania nad IGF-1 wykazały potencjalne korzyści u dzieci z zespołem Phelana-McDermida, schorzeniem genetycznym związanym z autyzmem. Badania te sugerują, że IGF-1 może poprawić zachowania społeczne i umiejętności językowe u dzieci z tym schorzeniem, ale badania są ograniczone do bardzo specyficznych podtypów genetycznych autyzmu i nie mają zastosowania do wszystkich dzieci z autyzmem. Terapia GH może mieć skutki uboczne, szczególnie gdy jest stosowana nieodpowiednio lub u osób, które nie mają niedoboru GH. Typowe skutki uboczne obejmują bóle stawów, zatrzymanie płynów, zwiększone ryzyko cukrzycy i potencjalne problemy ze wzrostem kości.

Długoterminowe bezpieczeństwo terapii hormonem wzrostu, szczególnie gdy jest stosowana u dzieci bez wyraźnych wskazań medycznych, nie jest dobrze poznane. Niektóre badania sugerują, że długoterminowa terapia GH może zwiększać ryzyko wystąpienia niektórych nowotworów lub zaburzeń metabolicznych, chociaż jest to wciąż badane. Podawanie hormonu wzrostu dzieciom z autyzmem, które nie mają zdiagnozowanego niedoboru GH lub pokrewnego schorzenia, budzi obawy etyczne. Terapia GH jest kosztowna, inwazyjna (wymaga regularnych zastrzyków) i wiąże się z ryzykiem, które może przewyższać wszelkie potencjalne, spekulatywne korzyści.